بدن انسان و تعداد بسيار کمی از حيوانات به طور طبيعی قادر به توليد ويتامين C نيست و به همين دليل بايد از طريق رژيم غذايی يا مکمل، ويتامين C مورد نياز خود را دريافت کند. برای مقايسه جالب است بدانيد که به طور مثال بدن گوسفند حدود 13000 ميلی گرم و حيوانات بزرگتر تا 20000 ميلی گرم ويتامين C به طور روزانه توليد می کند. اين در حالی است که مقدار مورد نياز برای انسان 60 ميلی گرم روزانه تعيين شده است!!!! دانشمندان بر اين باورند که حدود 45 ميليون سال پيش در اثر يک اشتباه ژنتيکی بدن ما آنزيمی که گلوکز (قند خون) را تبديل به ويتامين C  می کند را از دست داده است. اما اگر ما بخواهيم انرژی مورد نياز روزانه خود را فقط از طريق مصرف سبزيجات تازه تامين کنيم در اين حالت حدود 10000 ميلی گرم ویتامين C مصرف خواهیم نمود. اين در حالی است که در آمريکا 25% مردم کمتر از 60 ميلی گرم حداقل تعيين شده ويتامین C به طور روزانه دريافت می کنند.

چه مقدار ويتامين C کافی است؟

پس از کشف ويتامين C بسياری به اين موضوع مشکوک شدند که مقادير پايين اين ويتامين با احتمال ابتلا به عفونت ها ارتباط دارد اما اين ايده به سرعت با کشف آنتی بيوتيک (داروی معجزه گر که می تواند تمام بيماری ها را درمان کند!!!!) کنار گذاشته شد. از اين موضوع بيش از 70 سال می گذرد و هنوز اين سوال مطرح است که چه مقدار ويتامين C کافی است زيرا 60 ميلی گرم روزانه تنها از ابتلا به اسکوروی جلوگيری خواهد نمود. در سه تحقيق جداگانه به ترتيب حداقل روزانه 200 ، 130 و 300 ميلی گرم روزانه ويتامین C بر روی مرگ و مير ناشی از بيماری های قلبی-عروقی، باروری اسپرم در مردان و ابتلا به سرطان مورد استفاده قرار گرفت و نتايج هر سه تحقيق نشان داد که در مقايسه با گروهی که حداقل روزانه 60 ميلی گرم را دریافت می کنند با مصرف بالاتر ويتامين C می توان تاثير مثبتی در هر سه زمينه تحقيق داشت.

مانند هر ماده غذايی يا مکمل ديگر، هميشه بايد مقدار جذب و مقداری که برای بدن در دسترس خواهد بود را در نظر گرفت. در مورد ويتامین C اگر شما 180 ميلی گرم مکمل ويتامین C مصرف کنيد تقريبا نيمی از آن بدون تغيير از طريق ادرار دفع خواهد شد اما اگر يک مکمل 2000 ميلی گرمی مصرف نماييد 90% از آن بدون تغيير دفع می شود. به عبارت ديگر مقدار جذب و استفاده بدن از ويتامین C با مصرف بالا به طور تساعدی کاهش می يابد. به همين دليل توصيه بر اين است که بهترين حالت برای ويتامین C زمانی است که مقادير متعادل تر مانند 250 ميلی گرم در 2 تا 3 وعده در روز استفاده شود. همچنین مصرف مکمل های با جذب آهسته موثرتر خواهد بود.

ديگر تاثيرات ويتامين C

-ويتامین C و توليد کلاژن: اين ويتامين برای توليد کلاژن ضروری است. کلاژن پروتيين بافت متصل کننده بدن است که در پوست، استخوان ها، رگ ها و ليگامنت ها نقش اساسی دارد و در حقيقت مانند چسبی است که اعضای بدن را به هم متصل نگاه می دارد. به همين دليل است که در بسياری از محصولات جوان سازی پوست از ويتامين C استفاده می شود. در تحقيق انجام شده مشخص شد که سلول های پوست نوزاد و فرد پير هر دو در حضور ويتامين C سريعتر رشد می کنند و در ضمن لایه ای ضخيم تر را تشکيل می دهند.

-ويتامین C و سرطان: در تحقيقی که نتايج آن در سال 2014 منتشر شد نشان داده شد که تزريق ويتامین C به موش ها و سلول های سرطانی انسان به درمان سرطان کمک می کند و در تحقيقی که به طور محدود بر روی انسان انجام شد تزريق ويتامین C موجب از بين رفتن عوارض سوء شيمی درمانی گشت و در ضمن دوره بازگشت بيماری سرطان در اين بيماران بيش از 8 ماه به تعويق افتاد. محققان بر اين باورند که ويتامین C خوراکی قبل از بالا بردن سطح ويتامین C خون دفع می شود و به همين دليل سطح ويتامین C خون را با تزريق بالا بردند. اين تحقيق ادعای برنده 2 جايزه نوبل Linus Pauling که در دهه 70 ميلادی از همين روش در درمان سرطان استفاده می کرد را اثبات می کند.

-ويتامین C و سرماخوردگی: در تحقيقات متعدد انجام شده مشخص شده که ويتامین C در درمان سريعتر سرماخوردگی موثر است اما هنوز تحقيق قابل قبولی ارایه نشده که نشان دهد اين ويتامين می تواند از ابتلا به سرماخوردگی جلوگيری کند.

-ويتامین C و دستگاه گردش خون: مصرف ويتامین C ريسک ابتلا به بيماری های قلبی را کاهش می دهد. بر اساس تحقيق انجام شده در دانشگاه UCLA مردانی که روزانه 300 ميلی گرم ويتامین C مصرف می کنند 45% کمتر احتمال ابتلا به بيماری قلبی در مقابل مردانی که 49 ميلی گرم مصرف می کنند دارند.

-ويتامین C و ديابت: افراد ديابتی بايد مراقب مقدار ويتامین C مصرفی خود چه از طريق غذا و چه مکمل باشند. ويتامین C برای ورود به سلول های ما از همان مکانيزمی که گلوکز استفاده می کند بهره می برد و در حقيقت برای ورود به سلول ها بايد با گلوکز رقابت کند. به همين دليل اگر مقدار کافی ويتامین C مصرف نشود سطح ويتامین C در داخل سلول های اين افراد پايين خواهد بود.

-ويتامین C و آب مرواريد: در تحقيق بر روی زنان بين سنين 56 و 71 سالگی نشان داده شد که زنانی که کمتر از 100 ميلی گرم ويتامین C چه از طريق رژیم و چه مکمل دريافت می کردند 60% و زنانی که بيش از 120 ميلی گرم دريافت می کردند تنها 23% علايم تشکيل آب مرواريد داشتند.

-ويتامین C و تصلب شريان ها: زمانيکه بدن ما در شرايط کمبود ويتامین C قرار دارد دست به انتخابی طبيعی می زند. اين انتخاب بين مرگ در اثر اسکوروی يا ضخيم کردن ديواره رگ ها برای حفاطت از خون ريزی از ديواره آن هاست. در اين شرايط بدن برای تداوم بقا و جلوگيری از مرگ زودرس در اثر اسکوروی، ديواره رگ ها را ضخيم می کند. ضخيم شدن ديواره عروق در اثر توليد پروتيين (Apo(a توسط کبد در پاسخ به کمبود ويتامين C صورت می گيرد. بسياری از محققان بر اين عقيده اند که عامل اصلی تصلب شريان ها توليد پروتيين ترميم کننده رگ ها يا همان (Apo(a است و تشابه مکانيزم حمل کننده اين پروتيين با LDL است که باعث شده به اشتباه LDL عامل اصلی تصلب شريان ها شناخته شود!!!!