اگرچه تمام آنتی اکسيدان های شبکه مهم هستند اما سطح گلوتاتيون بدنتان بايد هميشه در حد بالا قرار داشته باشد زيرا حيات شما به آن وابسته است. گلوتاتيون آنتی اکسيدان اصلی سلول است و در پلاسمای سلول ها به طور فراوان وجود دارد. مقدار آن در سلول های کبد که مسووليت سم زدايی بدن را دارند چند برابر است و آنچنان برای بدن حياتی است که تمام سلول ها به طور مداوم در حال توليد آن هستند و حتی بدن ذخيره ای از آن توليد می کند تا در شرايط اضطراری هميشه آن را در دسترس داشته باشد.

با اينکه بيش از 100 سال از کشف گلوتاتيون می گذرد اما تنها به تازگی تحقيقاتی بر روی آن انجام شده است (زيرا وارد کردن گلوتاتيون به بدن به سادگی امکان پذير نيست).

گلوتاتيون و قدرت سلول ها در برابر آسيب ها: يکی از مهم ترين وظايف گلوتاتيون خارج کردن پراکسيد هيدروژن از بدن است. اين ماده خود به تنهايی راديکال آزاد نيست اما می تواند با ديگر مواد از جمله آهن واکنش دهد و منجر به توليد راديکال آزاد هيدروکسيل شود. همانطور که می دانيد راديکال های هيدروکسيل با تقريب خوبی تا زمانيکه صدمه ای اساسی وارد نکنند از بين نمی روند و اگر اين صدمه به ماده وراثتی سلول ها باشد اين احتمال وجود دارد که سلول تبديل به يک سلول سرطانی شود. تنها راه مقابله با اين راديکال های آزاد جلوگيری از بوجود آمدن آنهاست و اين دقيقا نقش گلوتاتيون است. در اين خصوص گلوتاتيون نه تنها سطح پراکسيد هيدروژن را کنترل می کند بلکه در زمان تقسيم سلولی به سلول کمک می کند تا DNA های آسيب ديده را ترميم کند.

گلوتاتيون و التهاب: مانند ديگر آنتی اکسيدان های شبکه گلوتاتيون نيز مولکولی است که می تواند ژن ها را روشن و خاموش کند. در اين خصوص گلوتاتيون در مسير فرآيندی قرار دارد که می تواند ژن هايی که موجب التهاب های مزمن می شوند را کنترل کند. التهاب های مزمن عامل اصلی بيماری هايی چون آرتروز، بيماری های سيستم ايمنی، بيماری های قلبی و عروقی و حتی سرطان هستند. اين نقش گلوتاتيون به خصوص در سلول های ريه واضح است. در سلول های مجاری تنفسی افراد مبتلا به آسم معمولا سطح گلوتاتيون پايين است.

گلوتاتيون و سم زدايی بدن: سلول های کبد دارای مقادير بالای گلوتاتيون هستند. اين موضوع اتفاقی نيست زيرا کبد مسوول سم زدايی بدن شماست. گلوتاتيون با متصل شدن به ملکول های سمی محلوليت آنها در آب را بيشتر می کند و به بدن اجازه می دهد تا از طريق کليه ها و ادرار سم موجود را دفع کند. در همين رابطه ارتباط بين پايين بودن سطح گلوتاتيون و بسياری از بيماری های کبد از جمله سيروس کبدی در تحقيقات متعدد نشان داده شده است.

نکته مهم ديگر که بايد به آن اشاره کرد اينکه تمام هرمون های استروييدی و پروستاگلاندين ها در نهايت توسط کبد تجزيه و دفع می شوند. داشتن سطح بهينه هرمون ها بسيار مهم است و تحقيقات متعددی سطح بالای اين هرمون ها را مرتبط به بيماری هايی چون سرطان سينه می دانند. در اين مورد نيز گلوتاتيون نقش اساسی در کنترل سطح اين هرمون ها دارد.

گلوتاتيون و سلول های ايمنی: در تحقيقات جداگانه نشان داده شده است که سطح گلوتاتيون در سلول های ايمنی بدن رابطه مستقيم با عملکرد آنها دارد. اين موضوع با آزمايش بر روی سلول های سيستم ايمنی افراد در سنين 45-35 در مقايسه با 85-65 به اثبات رسيده است. به اين صورت که سلول های ايمنی افراد پير تر پس از دريافت گلوتاتيون همانند سلول های ايمنی افراد جوان تر عملکرد داشته اند. اين خود به تنهايی نشان می دهد که چرا ورزشکاران پس از يک مسابقه طولانی و طاقت فرسا بيشتر دچار بيماری ها می شوند. به طورمثال دوندگان ماراتن پس از مسابقه بيشتر دچار عفونت های دستگاه تنفسی می شوند. با بالا رفتن شديد سوخت و ساز در طول مسابقه ذخاير گلوتاتيون تحليل می روند و در نتيجه قدرت سيستم ايمنی کاهش می يابد و احتمال ابتلا به بيماری ها افزايش می يابد.

گلوتاتيون و سالخوردگی: پايين آمدن سطح گلوتاتيون در اواخر حيات نشانه پايان زندگيست. بر همين اساس دانشمندان توانسته اند با بالا نگه داشتن سطح گلوتاتيون طول عمر حيوانات را در آزمايشگاه افزايش دهند. نتايج آزمايش های گوناگون افزايش 16 تا 40 درصدی را نشان داده اند.

تامين سطح گلوتاتيون: از آنجا که مکمل های خوراکی اين ماده به طور بسياز جزيی جذب می شوند مصرف مکمل گلوتاتيون به طور کلی توصيه نمی شود. اجزا سازنده گلوتاتيون Cystein ، Glutamic Acid و Glysine هستند که هر سه قابل دريافت از طريق مواد غذايی می باشند. اين سه آمينو اسيد به خصوص در پروتيين های با منبع حيوانی به طورفراوان يافت می شوند.

برای بالا نگه داشتن سطح گلوتاتيون در وحله اول بايد از مواردی که سطح آن را پايين می آورند خودداری نمود. مواردی چون مصرف داروهای ضد درد و از همه مهم تر استامينوفن، زياده روی در مصرف الکل (مصرف همزمان الکل و استامينوفن دقيقا به همين دليل کشنده است)، زندگی در محيط های همراه با آلاينده ها، کشيدن سيگار يا تنفس دود آن، داشتن فعاليت های شديد و طولانی مدت ورزشی و داشتن استرس های عصبی. در وحله بعد مصرف مکمل ليپوييک اسيد (Lipoic Acid) می تواند به احيا گلوتاتيون کمک کند. همچنين مکمل آمینو اسيد NAC یا همان N-Acetyle-L-Cysteine می تواند به توليد گلوتاتيون تا حدی کمک نمايد.